મેંદી તે વાવી માળવે - 'રઢિયાળી રાત'

                                    !! માનેતીની આંખ !!

       ભોજાઈને સુંદર બનાવવા દિયરના મનોરથા હશે. પણ પ્રેમાળ નારી પોતાના કંથની ગેરહાજરીમાં મેંદી વડે હાથ રંગીને કોને દેખાડે ? સતીના શણગાર તો પતિને ખાતર જ હોય. પતિ સાંભર્યો. વિધવિધ બહાના આપી તેડાવ્યો. પણ ભાઈબહેનનાં લગ્નની કે માતાના મોતની એ યુદ્ધઘેલડા પરદેશીને બહુ તાણ નથી. છેલ્લા ખબર ફક્ત માનેતીને આંખો જ દુ:ખવાના પહોંચે છે. એટલે પછી તો એનું હૈયું હાથ રહેતું નથી. એ પાછો આવે છે.

               મેંદી તે વાવી માળવે, 

એનો રંગ ગિયો ગુજરાત 

                                        મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

              નાનો દેરીડો લાડકો ને, 

કાંઈ લાવ્યો મેંદીનો છોડ. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               વાટી કુટીને ભર્યા વાટકા, 

ભાભી, રંગો તમારા હાથ. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               હાથ રંગીને, દેરીરી શું રે કરું,

એનો જોનારો પરદેશ. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               લાખ ટકા આલું રોકડા,

કોઈ જાવ જો દરિયાપાર. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               શોક્યના સાયબાને જઈ એટલું કે'જો,

તારી બેની પરણે, ઘરે આવ્યા. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               બેની પરણે તો ભલે પરણે,

એની ઝાઝા દી રોકજો જાન. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               શોક્યના સાયબાને જઈ એટલું કે'જો,

તારો વીરો પરણે ઘરે આવ્ય.- મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               વીરો પરણે તો ભલે પરણે, 

એની જાડેરી જોડજો જાન. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               શોક્યના સાયબાને જઈ એટલું કે'જો,

તારી માડી મરે ઘરે આવ્ય. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               માડી મરે તો ભલે મરે, 

એને બાળજો બોરડી હેઠ, - મેંદી રંગલાગ્યોરે. 

                શોક્યના સાયબાને જઈ એટલું કે'જો, 

તારી માનેતીની ઊઠી આંખ. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

               હાલો સિપાઈયો, હાલો ભાઈબંધીઓ, 

હવે હલકે બાંધો હથિયાર. - મેંદી રંગ લાગ્યો રે. 

                                                                       -  ( રઢિયાળી રાત'માંથી )